Aşık Rezili Divanı

Geçti gönül baharımız yazımız
Şu geçen günleri görmez gözümüz
Nazlı yara geçmez oldu sözümüz
Susup oturmaktan başka çare yok

Bilmem ki o yar neyime küstü
Selamı kelamı aradan kesti
Battı güneşimiz karanlık bastı
Yatıp uyumaktan başka çare yok

Bilmem ki o yarda insaf yok mola
Bu kara günlerim daha çok mola
Cevr-i cefasını vermiştir kula
Yanıp tutuşmaktan başka çare yok

Âşık Rezili de yârinin kulu
Ateşi düşürüp savurmuş külü
Nefesi kesilmiş kırılmış dili
Mezara girmekten başka çare yok