Ben Kadınım, Anneyim, Önce İnsanım

Yoğun, yorucu bir günün veya haftanın ardından eve doğru gidiyorsunuz. Tek arzunuz hızlıca evinize ulaşmak, kendinizi sıcak suyun altına atmak ve ardından yorgunluğunuzu atıp zihninizi dinlendirmek için bir fincan kahve içmek. Düşündüklerinizi tek tek yaptınız ve odanın en sevdiğiniz köşesine elinizde kahvenizle oturdunuz. Dinlenmek için oturduğunuz anda zihninden geçenler;
"Keşke onu yapmasaydım."
"Keşke bu kararı almasaydım."
"Eski şirketimden ayrılmamalıydım."
"Eşimle değil de eski erkek arkadaşımla evlenseydim daha mutlu olur muydum?"
"Kızıma bibloyu kırdığı için bağırmamalıydım, ondan daha değerli değil."
"Yakın arkadaşımın kilom hakkındaki eleştirilerine susmak yerine cevap vermeliydim."
Bu ve benzer düşünceler eminim ki kendinizle her baş başa kaldığınızda aklınıza geliyor, öyle değil mi? Peki, sürekli geçmişi düşünerek onları değiştirebiliyor musunuz?
Tabii ki hayır!
O zaman değiştiremeyeceğiniz şeylere odaklanmak yerine değiştirebileceğiniz şeylere odaklanmanız daha mantıklı olmaz mı?

Mesela geleceğiniz, davranışlarınız ve düşünceleriniz…
Çünkü siz değişirseniz, siz tüm zorluklara ve engellemelere rağmen kendiniz olursanız, çevreniz de size ayak uydurmak zorunda kalacak, uyduramayanlar (size, siz olduğunuz için değer vermeyenler) çevrenizde tutunamayacaklar. Böylece enerjinizi, zamanınızı daha verimli eylemlere aktarabilirsiniz.

Öyleyse kendinizi tanıyıp değiştirebileceğiniz şeylere odaklanmak için ne bekliyorsunuz?