Bir Papazın Hatıra Defteri

Duygularla hadiseler bazen nasıl birbirine karışıveriyor. Vatikan hakkında bir yazı hazırlıyorum. Zihnim, Papazlar ve onların hayatına takılıp kalmıştı. Aşağıdan telefonla bir misafirin benimle görüşmek istediğini ve bunun bir Papaz olduğunu haber verdikleri zaman, şaşırıp kaldım. Elektrik kesik olduğundan, asansör çalışmıyordu.
Merdivenleri acele acele indim. Otelin oturma salonuna girdiğim zaman orada bir papaz oturuyordu. Cübbesinin etekleri yere değmiş bir vaziyette, düşünceli düşünceli oturuyordu. Senelerdir Türkiyede çalışıyormuş. Güzel bir İstanbul şivesi konuşuyordu. Kısa kumral sakalının çerçevelediği yüzünde, açık mavi gözleri gülüyordu.
Sonra biraz konulardan konuştuk. Adresini bırakıp gittikten sonra birkaç ay defteri elime alamadım. Ancak tatilde bir kere elime alınca, bir daha bırakamadım.
Oku anların birçok bakımdan duygulanacakları kanaati ile uzun çalışmalardan sonra yeniden hazırladım.
Bu güçlü konunun okuyanları duygulandıracağına, herkesin anlayış kabınca birçok sırları anlayacağından şüphe yok. Muhakkak ki bildiklerimi sadece kendimize saklamayıp, başkaları için faydalı olmasını dilemek de gönlümüzün müstesna ibadetidir.