Çoklu Yokluk

Parmaklarımı kütletiyorum
Bu, tetiği çekme sesidir
Başlı başına bir silah olan
Ve kurşun olarak parmaklarının arasında
Bir kurşun kalem tutan ellerimin
Hayatım süregelen bir cinayettir
Yazdığım her şiir bir intihar mektubudur
Kendi ölümünü en ön sıradan izleyen
Biletli bir seyirciyim
Ben yokum ama gölgem duvarda asılı

Beynim tanrı parçacığıdır
Beynim tarihin kara kutusudur
Şiir yazarken bileklerimde ölümün nabzı atıyor
Beynimin kıvrımlarında şeytanın apandisiti zonkluyor

Aynaya bakıyorum
Ama aynayı görüyorum nedense
Bedenim varlık yaramın kabuğudur
Görüyorum, aynada değil içimde