Deniz, Kum, Güneş ve Kamp

Öyle hızlı koşuyordu ki, yetişebilene aşk olsun. Bir an duraksadı, telaşla etrafına bakındı. Kimseyi göremeyince derin bir nefes aldı. Büyük çoğunluğu yıkılmış, geri kalanı yıkılmamak için direnen kerpiç duvara sırtını yasladı. Birinin gelmediğine emin olmak için korkuyla bakınıp duruyordu. Bu vesileyle de dinlenme fırsatı buluyordu. Nefes nefese kalmıştı. Hüngür hüngür ağlamak istiyordu korkusundan. Bu belki biraz olsun rahatlatırdı. Bilmediği bir melodiyle ıslık sesi duydu. Git gide ıslık sesi yaklaşmaya başlamıştı. Ses yaklaştıkça İnci'nin telaşı da azalmaya başlıyordu. Sanki kurtarıcı meleği geliyordu. Bir aracın giremeyeceği kadar dar, yağmur suyunun zamanla aşındırmasından kaynaklı topraktan eser kalmamış taşlı yoldan gözükmeye başladı ıslık çalan. Evet, tanıdık birisiydi. İnci'nin içinde bir mutluluk belirtisi oluşmuştu şimdi.