Ey-Mir

Boş lakırdı değildi yazdıklarım ama bir sonu vardı

Asıl olan sonun başlangıcına hazırlanmaktı

İnandırmaktı önce kendimi sonra seni

İçimdeki seni sana tanıtmaktı elbette.

Dalıp götürmekti uçsuz bucaksız denizlere,

Düşündürmekti manasını içtenlikle.

Velhasıl

Bir kahve içimlik vakitte misafir olmaktı gönüllere.

Selam ve duayla…