Gidelim Buralardan Muhlis

"Kimse bugu¨ne kadar bana gelip de seni ru¨yamda go¨rdu¨m demedi. Yanidu¨s¸u¨n onca o¨mu¨r tu¨ketmis¸im. Onca kis¸iyle hukukum olmus¸ ama kimsegelip de demedi. Bas¸kasının ru¨yasına girmedim hic¸. Yalandan bile olsa onada razıydım ama biri gelip duymak istedigˆim o cu¨mleyi so¨ylemedi. Allahsanki yalnızlıgˆı herkese pay ettikten sonra kalanını o¨ylece bana bırakmıs¸.

I·stasyonda herkesi ugˆurlayan, herkesin arkasından el sallayan adamımben. Onlar bavul alıp gittiler de o¨zlemlerini tas¸ıyan ben kaldım. Kalakaldım.Yetmedi. Kendi Fatiha'mı okuyup duruyorum gecelerdir. Hep aynı ru¨yayıgo¨ru¨p duruyorum. Ru¨yamda mevsimler, gece gu¨ndu¨z degˆis¸se de ru¨yadegˆis¸miyor."

Muhlis ve Nurgu¨l iki yapayalnız. "Gidelim buralardan", dedi Nurgu¨l. Sevdigˆinidogˆrudan so¨ylese anca bu kadar olurdu, nefes almayı unuttu Muhlis.C¸ay fokurtularından, dedikodulardan, duvardaki S¸ahmeran tablosundan,is¸lemeli dantellerden, s¸erden beladan, kapanmayan veresiye defterinden,to¨vbesi olmayan veballerden, kara bulutlardan uzaklara gidebileceklermiydi? Ko¨pekler ve yagˆmurdan bas¸ka kimseyi s¸ahit etmeden...

Ali I·pek, hepimizin as¸ina oldugˆu kac¸ıp gitme istegˆini, bırakıp da gidememeikilemini, yersiz yurtsuzluk hissini otantik u¨slubuyla anlatıyor. GidelimBuralardan Muhlis, tas¸ra ruhuyla daralmıs¸ bir as¸k hika^yesi, yarı masalsı,s¸as¸ırtıcı bir kara-novella.