Girit'ten Urla'ya

"Bir gün bizim evdeyken babam, eşim Kemale Oğlum beni Urlaya, zeytinliğe götür, dedi. Annem, Mustafa artık zeytinlik yok, sattın ya, diye cevap verdi. Babam ısrarla, 'Evet sattım ama zeytinlerimle vedalaşmak istiyorum, siz benim içimi bilmezsiniz, hiç bir zaman da öğrenemeyeceksiniz,' diye ikna etti annemi.
Ertesi gün Urlaya doğru yola çıktık, babamın o çok sevmesine rağmen satmak zorunda kaldığı zeytinliklere ulaştık. Eşim Kemale Oğlum beni aşağıya indir, sen arabaya dön dedi. Babam bıraktığımız yerde, zeytin ağacına sarılıp ağlamaya başladı. Gözyaşları yanaklarından süzülüp toprağa, ağacın köklerine damlıyor gibiydi. Hepimiz çok üzülmüştük. Bir süre sonra, Kemal babamı alıp arabaya bindirdi, ardından İzmire geri döndük.
Zeytinliklerine vedası öyle hüzünlüydü ki bir daha hiç birimiz babama ağaçlarından bahsetmedik."
Hayatları Giritte başlayan, Urlada devam eden; yeni vatanlarına şairlere, ressamlara, yazarlara ilham veren "Gülcemal" gemisi ile gelen mübadil bir ailenin asırlık gerçek öyküsü…
İki ülke, iki kültür, vatan aşkı ve zeytin ağaçları ile bezeli bir ömür ve ardında bıraktıkları…
Unutulmasın diye… Yenilere…
Armağandır.