Göçü Çevirmek

Bir yılı aşkın bir sürece yayılan bu etnografik araştırma, 1960lardan beri göç alan Batı ülkelerinde uygulanan, ancak Türkiyede 2011den itibaren artan yeni göç dalgalarıyla birlikte önem kazanan toplum çevirmenliğinin Türkiyedeki saha yansımalarını inceleyerek güncel bir profilini sunmayı amaçlamaktadır. Araştırma, göçlerle şekillenen İstanbulun Sultanbeyli ilçesinde mültecilere yardım konusunda uzmanlaşmış çeşitli kurumlarda çalışan ve yerleşik halk ile Suriyeli mülteciler arasında köprü işlevi gören toplum çevirmenlerinin kimliklerini, kişisel tarihlerini, dilsel yatkınlıklarını, göç ve Türk toplumuna uyum süreçlerini, çevirmen olarak üstlendikleri rolleri, profesyonellik seviyelerini ve çalıştıkları kurumlarda uzmanlar ve hizmet alan kişilerle etkileşimlerini ortaya koymayı hedeflemektedir. Çevirmenlerin anlatıları, arka planda süregelen göç olgusunun dinamiklerini aydınlatan önemli detaylar sunmaktadır. Ayrıca Türkiyede yerleşik halk ile Suriyeliler arasında son yıllarda artmakta olan gerilimlerin genel bir tablosu çizildikten sonra bu gerilimlerin sahadaki tezahürleri, özellikle çevirmenlerin Türkiyede yaşadıkları deneyimler üzerinden açıklanmaktadır.
Pierre Bourdieunün alan, habitus, sermaye, düşünümsellik, özdüşünümsellik, illusio ve doxa gibi temel kavramları; Zygmunt Baumanın akışkanlık ve Erving Goffmanın sahneleme ve performans kavramları çerçevesinde İstanbulun Sultanbeyli ilçesindeki toplum çevirmenliği pratikleri incelenmiştir. Göç ile çeviri arasındaki ilişkisellik, etnografik ve nitel analiz yöntemleriyle ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır.