Hayat Seli

HAYAT SELİ
Dalgın dolaşıyorken kimsesiz sokaklarda
Son ışıklar sönerken senden çok uzaklarda
Kaplamıştı gönlümü, yalnızlığımın gamı
Hüzünlendim ben yine, bu ilkbahar akşamı.
Bir yara var kalbimde, sızlıyor derin, derin
Yıpratıyor ruhumu, kaplayan bu kederin
Kıvranıyor gönlümde, bu sevdanın büyüsü
Hayalini kurduğum, bir yuvanın öyküsü.
Yaşıyordum içimde böyle kendi başıma
Kavuştum sanıyordum hayat arkadaşıma
Henüz açmış laleler, güller artık kül oldu
Gökyüzünde mehtabın parlayan yüzü soldu.
Bundan böyle elveda, aşklara ve sevgiye
Ağlıyorken kapıldım bu hayatın seline,
Ağlıyorken düşündüm, hayat bu muydu diye.