Hayatım Hülya

Biz insanlar her şeyi kafaya takarız. O kadar olayların üstünde duruyoruz ki bu düşünce yaşamamıza bile engel oluyor. Sürekli kafamızın içi dolu olduğundan anın keyfini süremiyoruz mesela. Bunun en büyük örneği geçmişte yaşadığımız özellikle kötü anıları hafıza da tutma çabası...

Peki, ya bunu yaparak ne kazanıyoruz? Tabi ki hiçbir şey! Önce umursamadığın bir düşünceyle başlıyor sonra git gide tümör gibi büyüyor; bu tümör baş ağrısına arından ilacı olmayan hastalıklara sebep oluyor. Eğer kısa süre içinde kafadan atılmasa umursamadığımız düşünce mezara bile götürebilir.

Âşık Daimi'nin güzel bir sözü var, söylemek isterim: "Ne ağlarsın benim zülfü siyahım? Bu da gelir bu da geçer ağlama." Şair bunu söylerken ne yaşadığını bilmiyorum ama hayatımıza damga vurmuş bir şey söylediği kesin. Hayata yaşadığımız kötü zamanları kafaya takmadan önce "Bu da gelir bu da geçer." dememiz daha iyi olur. Zaten yaşadıklarımız veya sahip olduklarımız hiçbir şey kalıcı değil. Döktüğümüz gözyaşı, çektiğimiz acılar, hatta yaşadığımız mutlu anlar bile geçicidir. Kurduğumuz ilişkiler, arkadaşlık, sevgili sahip olduğumuz mal, mülk, kariyer bile geçicidir. Bunları bildiğimiz halde o kadar üstünde durmamız akıl karı değil işin doğrusu.