İki Yusufçuk

Ahmet Şener ismini en az on yıl kadar önce duydum. Şiire gönül vermiş olanlar tarafından, amatörce düzenlenmiş şiir programlarında gördüm onu, şiirlerini okurken... Masum bir tavrı vardı. Çok önceki zamanlarda içinde yangınlar çıktığını ama sönmüş gibi görünse de aslında o yangınların hala için için yandığını hissettiriyordu şiirlerini yorumlarken. Kendisi Adana Saimbeyli dendi. Ben onu her şiir okuyuşunda Karacoğlan esintileriyle dinliyordum. Sonra onun Adanalı olduğunu öğrenince, Çukurova topraklarında, Toros Dağlarında Karacoğlan ile ayak izlerinin çakıştığını, gönül sedalarının birbirine karıştığını ve yürek yangının asırlar önceki Karacoğlanın yüreğini tutuşturan o kıvılcımın aynısı olduğunu gördüm. Ona çağımızın Karacoğlanı deyişim de ondandır. Şimdi, İki Yusufçuk ismini verdiği şiir kitabı ile o yangının üzerine benzin dökmeye ve adeta o yangının harının düşmesine mâni olmaya çalışmış. Ben de inanıyorum, o yangın asla sönmez, sönmesin de zaten. Sönmesin ki yüreklerimizi ısıtmaya devam etsin. Allah, yolunu açık etsin kardeşim.
Tayyar Yıldırım