Immanuel Kant'ın Ahlak Yasasının Hıristiyan Ahlakıyla İlişkisi

Immanuel Kant, ödev ahlakıyla felsefe tarihinde, insanı "özgu¨r birvarlık" olarak tanımlaması sebebiyle önemli bir yer işgal etmiş ve butanımlamadan dolayı onun özgu¨n bir ahlak felsefesi ortaya koyduğukabul görmu¨ştu¨r. Ancak Kant'ın ahlak felsefesi derinlemesine bir incelemeyetabi tutulduğunda, oluşturmuş olduğu kavramların arkaplanında Hıristiyan ahlak öğretisinin derin izleri göru¨lecektir. Ödevahlakı ile Hıristiyan ahlakının öğretileri ilişkilendirildiğinde, iki öğretiarasında benzerlik dikkatten kaçmamaktadır. Çu¨nku¨ hem Kanthem de Hıristiyan ahlakı vicdana ve niyete önem vermektedir. Özelliklebu iki hususun saflığı her iki öğreti içinde dikkat çekicidir. Faziletve iyiliğin emredilmesi ve çoğaltılması, dolayısıyla da bu hususlarınherkes tarafından ödev sayılması gerektiğini vurgulaması bakımındanbu iki ahlak öğretisi arasında bir ilişki söz konusudur.Kant'ın ahlak felsefesinde oluşturduğu temel kavramların içeriğineinildiğinde Hıristiyan ahlak öğretilerinin etkileri ortadadır ve bukavramların bir şekilde bu ahlaktan tu¨rediği dikkatten kaçmamaktadır.Du¨şu¨nce du¨nyasında genel bir yargıyla, ahlakın öncelikletemel gereksinimini dinden alan bir disiplin olması sebebiyle, dininahlak u¨zerinde belirli bir gu¨ce sahip olduğu bilinen bir gerçektir.Ahlak u¨zerine yapılmış olan çalışmalar dikkate alındığındaözellikle koşulsuz buyruk kavramına ya da ahlaksal buyruğun koşulsuzgerçeklikte ortaya atılmış olduğuna yapılan vurgunun birçokdinsel inanç ve felsefi du¨şu¨ncede ortaya çıktığı göru¨lmektedir.Gelinen aşamada bu çalışmanın temel amacı Kant'ın ahlakanlayışının Hristiyan ahlakının bir devamı niteliğinde olduğunuKant'ın ahlak felsefesinin temel kavramlarından hareketle göstermeyeçalışmaktır.