İsa Atakları

Önce kemikleri parçalanıyor
Derisi yüzülüyor dilimin ucunda
Sonra kanı karışıyor salyama
Kırmızı Işte o zaman anlam kazanıyor
Akıyor ırmaklarımı kurutarak
Acıyan yerlerime dokunuyor asası çıplak
Elleriyle rütbeliyor omzumu
Ve benim saçlarım uzun
Ormanımın saçları dağınık
Hayvaıılarımın saçları kıvırcık
Göğsüne yıkıldığımda
Ağzıyla çözdü karanlığı
Tabiatıma sokuldu iklimine bağışladım atesten yapraklarımı
Ve benim saçlarım hüzün
Geri dönersen unutma İsa!
Ben senin hiç bilmediğin yüzünüm