Issızdakiler

Sıradan bir gu¨n gibi bas¸lamıs¸tı. Zaten ne olursa bo¨yle gu¨nlerde olur. O¨yle bir s¸ey olur ki, hayatın c¸ıldırtıcı tekdu¨zeligˆini mumla aratır.

Erdem bir sonbahar akşamı çocukluğundan beri ona yasak olan eve döndüğünde planı belliydi. Geçmişin hesaplaşmalarını bir kenara bırakıp artık bu evde yaşayacaktı. Oysa evde ilk defa tanışacağı hasta kız kardeşini ve birinin hayatını altüst edip, hiçbir şey olmamış gibi gidemeyeceğini hesaba katmamıştı…

Çağıl Yaman ikinci romanında, iki kayıp ruhun karşılaşmasını, geçmiş ile bugün arasında gizemli bir hikâyede buluşturuyor.

Ben, koyu renk cilası atmıs¸ merdivenlerin arasından su¨zu¨len bir hayaletim. Karınca kadar sessiz adımlarla her yeri dolas¸ırım. Beni kimse go¨rmez, kimse duymaz, kimse du¨s¸u¨nmez. Beni, benim dıs¸ımda kimse bilmez. Tam da bu yu¨zden hatırladıgˆım her s¸eyi bu deftere do¨kmeye karar verdim. Hayalet olarak go¨rdu¨klerimi asla unutmamak ic¸in... C¸u¨nku¨ eninde sonunda yas¸amaya bas¸layacagˆım. C¸evreme o¨rdu¨gˆu¨m bu hastalıklı kabuktan c¸ıkıp iltihaplı bir irin gibi yayılacagˆım. Degˆdigˆim her s¸eye bulas¸acagˆım. Zehir olacagˆım, kendime degˆil, bas¸kalarına... Sessizce su¨ru¨nen bir engerekmis¸im gibi benden c¸ekinecekler. Ben yas¸arsam o¨zgu¨r olacagˆım.