İstanbulin

Bu kitabı sadece okuyucularım için yazmadım. Şimdi aramızda olmayan insanlar, benden önce yazmış olanlar, duvarlar ve taşlar, kentin katmanlarına kazınmış hatıralar için yazdım. Ve bu kitap, tüm İstanbul yazarları ve yarının İstanbul âşıkları için yazıldı.

O zaman kitabımın özelliği ne?
Tümüyle öznel olması.

Bakışlarını kitap sayfalarının arasından kaldırıp, uzun zamandır düşünü kurduğu, hayranlık duyduğu bu masalsı kentin üzerine çeviren, kentin bölgelerini ve kişilerini araştırmaya koyulan bir edebiyat tutkununun aklının süzgecinden geçenlerdir bunlar.

Doğduğu topraktan kopan, başka bir yere kök salmaya çalışan, sahiplendiği bu yeni ülkenin kimi zaman dilini, kimi zaman geleneklerini öğrenmekte zorlanan bir yabancının, bildiğinden değişik, başka bir kültür içinde yaşayan, evlenen, çocuklarını yetiştiren, kendi kimliğini koruyarak, bu farklılıktan zenginleşmeye çalışan bir kadının hikâyeleridir bunlar.

Bir gün bir kent keşfettim, ona hayran oldum, beni büyüledi, bazense acı verdi.

Tüm kültürlerle yoğrulmuş, farklı insanların mozaiğinden oluşmuş, sular içinde yüzen bu büyük kent ile derin duyarlılığım arasında kusursuz bir iletişim kuruldu. Yazar olarak bana esin veren bu kent oldu. Onu "benim" kentim gibi hissediyorum.

Bu kitap benim şaşkınlıklarımın, kuşkularımın ve mutluluklarımın meyvesi. Kendini "İstanbullu" sayan Gisèle'in İstanbul'unun aynası.