Kelebeğin El İzleri

- Anneyim ben!

- Eee ne var yani canım herkes anne!

- Evet, ama...

- Aman bu da moda oldu! Anne olan kendini bir şey sanıyor...

- Hayır, öyle değil de...

- Ee şimdi anne olmayan, olamayan, olmak istemeyen ne yapacak?!

- Yani...

- Hayır, yani eskiden sessiz sedasız doğururduk. Bu ne şimdi böyle canım, millet elinde düdükle ilan edecek yakında anneliğini!!!

- !!!

- Oldu o zaman canım, her doğuran bir kitap çıkarsın, daha neler!!!

Ah ne güzel olur... Ne güzel olur her doğuran eline bir kalem alsa... Dökse içini, yaşadıklarını, yaşayamadıklarını... Başından geçenleri... Beynindeki ve bedenindeki sancıları... Yalnızlıklarını ya da kalabalıklarını anlatsa... Sustuklarını... Sevinçlerini... Paylaşsa... Akıtsa kalemine içinin kederini de sevincini de... Ve biz böylece çoğalsak... Anneler ele geçirse tüm cümleleri... Doğrularımızla, yanlışlarımızla, evhamlarımızla, susmayan bakışlarımızla azken çok olsak keşke...