Lafügüzaf

Boş kâğıtlarıma karalıyorum yine sensizliği
Kuru dudaklarımdan dökülen isminin her hecesini
Ve sessizliğin bıraktığı acı sensizliği.
Köşe kapmaca oynuyor aynalara yüzsüzlüğüm
Aklımda kalan sorulara son gülüşüm
Ellerim yine acıtıyor sayfaları,
Her satır kan revan içinde, kan kusuyor mürekkebi her öksürükte
Geç kalmış çığlıklara akıttığım yaşlı gözlerim
Ve içimde sönmeyen mumlarımın bıraktığı is kokulu hayallerim
Hafızamın en dipsiz kuyularına bıraktığım gülmelerim
Merdiven kenarında bekleyen gençliğim
Ve yıllara meydan okuyan zayıf gören gözlerim
Bu şehir bırakalı çok oldu beni.
Biliyorum, lafügüzaf gelecek sana.
Satırlara dökülen tarifi imkânsız özlemim.