Lal-i Vaveyla Öyküler Şiirler

Şuan Yürek Heyecanıyla;

İnsan! Varoluşuna kâdimlik eden öğretilerle, öz cevherine ulaşma yolcuğu yaşar.
Kalp rehberin, derinden/usulca fısıltıların yankılarıyla, Evren'de yürek sayfalarının izini nasıl bırakacağını bilmeden, onu uçsuz bucaksız bekleyen sonsuzluğa kanat çırpmak ister...
Kendine sessiz çığlıklar biriktirdiğin, her soluğunda yeni keşif deryana daldırıp çıkaran, yürek kanadındaki duru renklerle bezenerek; el veren, yol açan, ışığı saçan bir Anka Kuşudur Yusuf yalnızlığında…

Belki binlerce yıllık öykülerin esrarını havalandırarak; bir ay düşümünde, yüzünü güneşe çevirip, yanmaya niyet ettiren ve sonra hakiki kavuşmanın ateşinde kül sanrısıyla, küllerinden yeniden doğacak hamd kuşlarının hatırıyla, Lâl-i Vâveylâ…

Bu sessiz çığlıklar bendeki beni daha nerelere götürür bilinmez, lâkin tek bir canın içinde can olmaya gönüllü olacağım.