Mihemedê Enabî

Merivê Hesenî Weqasî El Lalê dest û lingê Mam Quloç girêdan, xeber ji zeptiyan re şandin, piçek şûn de zeptî û gundiyê Hesenî Weqasî El Lalê û gundê dorhele gihîştin hev, şeniyekî pir avetin ser Şikefta Cinan. Lê Heseni Weqasî El Lalê di pêşî de Hesenê Heci şand ber şikeftê. Hele ka Mihemed di şikefte de dimê an an. Wê demê Mihemed di bine Şikefta Cinan de bi tenê dima, hespê wî ji li ber Şikefta Cinan di tewlê de bû. Hesenê Heci çû di ber Şikefta Cinan re derbas bû. Mihemed ji wî merivê ku di ber Şikefte re derbas bûyî nêrî, ji wî merivi kete gumanê, lê pirsî; go; Lol Lol Tu li vir çi digeri? Hesenî Hecî bersîv da Mihemed, go: Qet lo! Bizina min wenda bú, ez li bizina xwe digerim. Mihemed fehm kir, tiştin çewt hene, go: Lo lo, ev bizina ku tu lê digerî, ne ez bim? Li vê gotina Mihemed şûn de, Hesenê Hecî li ber şikefta ku Mihe-med le dima, Şikefta Cinan dür ket. Zepti ü gundiyan fehm kirin ku Mihemed di şikefte de ye, heman dorhela şikefte peçan.