Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Kadın Eğitiminde Biçki Di

Geleneksel işbölümünde "kadın işi" olarak kabul gören ve "ev içi eğitim"in bir parçası olan biçki dikiş uğraşı, Osmanlı'nın son yıllarından başlayarak1950'lere kadar dönemin toplumsal, iktisadî ve militarist politikalarına kadınların dâhil edilebilmesi noktasında bir araç olarak kullanıldı. Osmanlı'dakadınların işgücüne dâhil edilmesi, iktisadî politikalara katkı sağlaması, savaş şartlarında geçimini sağlayabilmesi ve vatan hizmetini ifa edebilmesiamacıyla biçki dikişe başvuruldu. Cumhuriyet'in ilk yıllarında ise ulus devletin inşasında kadınlardan beklenen sorumluluk alanlarının desteklenmesi içinbiçki-dikiş eğitimi teşvik edildi. Farklı dönemlerde farklı beklentileri karşılamak amaçlansa da temelde ki maksat iktidarla uyumlu bir kadın profiliyaratmaktı. Bu çalışmada, 2. Meşrutiyet'in ilanından Halkevlerinin tasfiye edilmesi (1908-1952) sürecine kadar kadınların biçki ve dikiş eğitimine sevkedilmesinin arkasındaki siyasi, iktisadi ve toplumsal nedenler incelenmiştir.