Sarı Defter 20: Yoldaş Koçero

Diyarbakır 5 Nolu zindan içinde zindandı, İşkence mühendisleri iyi bir eğitim almışlardı ve işlerini çok iyi biliyorlardı. Zorlamayla yapılan her şeyin insan ruhuna acı verdiğini ustalarından iyi öğrenmişlerdi. Fiziksel işkenceye eşdeğer oranda ruhlarımıza da işkence yapıyorlardı. Bedensel ve ruhsal acının bin bir çeşidi üzerimizde deneniyordu. Uygulamalar bir saat değil, bir gün değil, bir hafta değil, bir ay değil; gece gündüz sürekli her an ve her yerde yapılıyordu. Cezaevinde duyulan her ses ve görülen her görüntü insan ruhunun derinliklerinde birikerek insanları ya teslimiyete ya da kinle, nefretle ve birazda bilinçli olarak direnmeye hazırlıyordu. Kişiliği, inancı ve güveni zayıf olanlar çok çabuk pes ediyordu.

...

onlar konuşturmaya
ben konuşmamaya
etmişiz iman;
çarmıhta olsam da
barut fıçısı yüreğimin derinliklerinden
bir ses haykırıyor durmadan:
"koçero
ruhunu teslim etme!
sakın ele verme!
onurunu koru, küçülme!
umudunu tüketme!
dayarı!"