Sevdalılar

Laforgue'un şiirinde ilk bakışta dizeler arasın­daki ilişki birbirinden ko­puk gözükse de bunlar birbirini tamamlayan bir çokgenin köşeleri gibidir. Şiir bittiğinde bitiş sonrası amaçlanan anlam, o derin tasavvur, okuyucuda iste­nen sonucu bırakmış olur. Anlam şiirin bütü­nüne yedirilmiştir. Yani imgeler parlak bir yüzey­de birbiri peşi sıra parla­yan aynı ışığın binlerce yansıması gibi hep aynı çağrışımları duyurmayı amaçlar. Bir imge bom­bardımanı. Ama anlaşılır, sade bir dil, bir çeşit ko­nuşma diliyle yazılmış bir söz bombardımanı. Şii­rinde okuyucuyu zorla­yan şey belki dinle olan derin ilişki olabilir -ama hemen gözükmeyen bir ilişki- fakat , şairin dinle olan ilişkisi yalnızca varo­luş sorununun şairde bı­raktığı gizemsel izlenimler olarak anlaşıldığında anahtar kendi kendine döner kilidin içinde.
Bu büyük şairi mutlaka okumak gerekir.

Noktürn

Can çekişen bir gün eski Günü düşünüyorum,
Soluk soluğayım, korkuyorum, parmağımı dayamışım şakağıma,

Ama karşıda, çene çalan üç genç kız,
Nakış işliyorlar lambanın dingin ışığında.

Kasım 1880