Sinemada Üçleme

Bir ile ilgili olan her şey Mutlak ile de ilgilidir ve idrakten çok itikadın alanına dâhildir. Birin idrak alanına girmesi, onun iki(li) ve üç(lü) yansımalarıyla söz konusu olabilir. Bir olan şeyin eşsiz durumunu idrak, kendiliğinden mümkün değildir ama ikili (zıttı veya benzeri) ve üçlü (uzantılı veya tamamlayıcı) yansımalarıyla imkân alanına girer. Zaten akıl, varlıkların benzer ve farklı yönlerini karşılaştırarak kavrayan bir şeydir. Her varlığın, aklı aşan bir boyutu olduğu gibi sayıların arkasındaki "arkhe"yi/"asl"ı (veya metafizik "ilke"yi) kavramaya çalışmak onun "tanrısal mantığını çözmeye çalışmak demektir. Bu kitabın bir amacı da sayıların (özellikle de bir, iki ve "üç"ün) aşkın mantığını anlamaya yöneliktir.
İnsanın duyuş, düşünüş, görüş, biliş gibi duyularını ve duyarlılıklarını harekete geçirebilen bir sanat formu olan sinema, tüm bu yönleriyle insanın aşkın (dolayısıyla da kutsal) ile bağ kurmasını sağlayabilir. Hem Doğuda hem Batıda, düşünme biçimlerinden sanat biçimlerine kadar sirayet etmiş üçleme formunun anlamı, Perennial/Tradisyonal felsefedeki "Büyük Üçlü" düşüncesiyle ifade edilebilir: Gökyüzü ile Yeryüzü arasında aracı olan ama modern dünyanın Gökyüzü ile bağlarını koparıp Yeryüzüne çivilediği İnsanın
göksel olanla bağ kurmasına imkân sağlayan sanatın, insanı tekrar "aşkın alana" çekmek. Ve sinema o aşkınlığı, hayata içkin bir şekilde duyumsatabilecek metafizik bir sanattır.