Tülün Ardında Kalan

Bir zamanlar onlara tanrılar gibi tapardık.
Yaklaşık 400 yıl boyunca, Tu¨l bizi Alfheimr'ın feylerinden korumuştu. Onların yokluğunda hayatlarımız Yeni Tanrıların rehberliğinde, yozlaşmadan ve gu¨nahlardan arınarak erdem dolu bir hal almıştı. Tu¨m hayatımı, du¨nyalarımızın arasında duran sınırın yanındaki bahçeleri koruyarak geçirmeye çalışmıştım; ışıldayan bu¨yu¨ye, bir gu¨venin ateşe çekilmesi gibi çekilmiştim.
Sonra onların kılıçlarıyla öldu¨ru¨ldu¨k.
Tu¨l'u¨n parçalandığı gu¨n her şey değişti ve bir kez daha feyler du¨nyamıza musallat oldu. Fey bu¨yu¨su¨, aramızdan almak istediklerini işaretledi ama Nothrek'i koruyan Sis Muhafızları, feylerin bizi ele geçirmesini engellemek için işaretlenenleri öldu¨rmeye hazırdı. Eğer yirmi birinci yaş gu¨nu¨mu¨ özgu¨r bir kadın olarak geçirmek istiyorsam, bildiğim her şeyden kaçmak dışında bir seçeneğim yoktu.
Şimdi, kendilerine ait olanı talep ediyorlar.
Ancak onlar beni yakalamadan önce, Caelum beni Vahşi Av'ın elinden kurtarmayı başardı. İşaretlenmiş halde kaçarken, o sadece hayalimde canlandırabileceğim şekillerde mu¨cadele ediyordu. Geçici bir ittifaktan saplantılı bir tutkuya dönu¨şen bağımız, feyler yaklaştıkça ve kötu¨lu¨ğu¨ her zamankinden daha yakınımızda hissettikçe gu¨çlendi. O, hayatım tehlikedeyken istemeye cesaret edemeyeceğim her şey ve göze alamayacağım bir dikkat dağıtıcıydı. Daha önemli bir şey tehlikede olsa dahi ondan uzak durmam mu¨mku¨n değildi.
Tehlikede olan şey kalbim olsa bile.